- راجر واترز اشعار را نوشت. در حالی که بسیاری از مردم تصور می کردند این آهنگ در مورد مواد مخدر است ، واترز ادعا می کند که اینطور نیست. اشعار در مورد احساسی است که او در دوران کودکی هنگام بیماری با تب داشت. در بزرگسالی ، او گاهی اوقات این احساس را پیدا می کرد و وارد حالت هذیان می شد ، جایی که احساس می کرد از واقعیت جدا شده است. او گفت موجو مجله (دسامبر 2009) می نویسد که خطوط 'وقتی بچه بودم تب داشتم/دستانم درست مثل دو بادکنک احساس می شد' اتوبیوگرافی بود. او توضیح داد: 'به یاد دارم آنفولانزا یا چیزی دیگر ، عفونت با دمای 105 و دچار هذیان بودم. اینطور نبود که دستها شبیه بادکنک باشند ، اما بسیار بزرگ و ترسناک به نظر می رسید. بسیاری از مردم فکر می کنند این خطوط در مورد خودارضایی است. خدا می داند چرا. '
- در مصاحبه ای رادیویی در حدود 1980 با جیم لاد از KLOS در لس آنجلس ، واترز گفت که بخشی از آهنگ مربوط به زمان ابتلا به هپاتیت است اما آن را نمی داند. پینک فلوید مجبور بود در آن شب در فیلادلفیا برنامه ای را اجرا کند و دکتر راجر که وی را دید به او آرامش بخشید تا به این درد کمک کند ، زیرا فکر می کرد این یک اختلال معده است. در این نمایشگاه ، دستان راجر 'مانند دو بادکنک اسباب بازی' بی حس شده بودند. او قادر به تمرکز نبود ، اما متوجه شد که طرفداران اهمیتی نمی دهند زیرا آنها بسیار مشغول فریاد زدن هستند ، بنابراین 'راحت' بی حس می شوند. او گفت اکثر دیوار درباره بیگانگی بین مخاطب و گروه است.
کاوش بیشتر ، موجو از واترز در مورد خط 'با این برنامه شما را در ادامه برنامه همراهی می کند' ، با اشاره به دارو قبل از رفتن به روی صحنه ، پرسید. او توضیح داد: 'این از یک نمایش خاص در Spectrum در فیلادلفیا (29 ژوئن 1977) ناشی می شود. آنقدر گرفتگی معده داشتم که فکر می کردم نمی توانم ادامه دهم. دكتري از پشت صحنه چيزي را به من داد كه به خدا سوگند مي توانم يك فيل در حال مرگ را كشته باشم. من کل نمایش را به سختی توانستم دست خود را بالای زانوی خود بلند کنم. او گفت که این یک شل کننده عضلانی است. اما این مرا تقریباً بی احساس کرد. آنقدر بد بود که در پایان نمایش ، تماشاگران برای چیزهای بیشتری تلاش می کردند. من نمی توانستم آن را انجام دهم. آنها در مورد من اسطوره کردند. '
کودی - سن دیگو ، کالیفرنیا - دیو گیلمور موسیقی را در حالی که در حال کار بر روی یک آلبوم انفرادی در سال 1978 بود نوشت. او آن را به آنجا آورد دیوار جلسات و واترز برای آن شعر نوشت.
- گیلمور معتقد است که این آهنگ را می توان به دو بخش تاریک و روشن تقسیم کرد. نور بخشهایی است که 'وقتی بچه بودم ...' شروع می شود که گیلمور می خواند. قسمت های تاریک عبارتند از 'سلام ، کسی هست در آنجا' ، که توسط واترز خوانده می شود.
- واترز و گیلمور بر سر اینکه از کدام نسخه از این آلبوم استفاده کنند اختلاف نظر داشتند. آنها در نهایت دو مورد را به عنوان سازش ویرایش کردند. دیو گیلمور در گفت دنیای گیتار فوریه 1993: 'خوب ، دو مورد ضبط شده بود ، که من و راجر در مورد آنها بحث کردیم. وقتی اولین آلبوم انفرادی ام را انجام می دادم ، آن را نوشته بودم [ دیوید گیلمور ، 1978]. فکر می کنم ما کلید باز کردن E به B را به آهنگ تغییر دادیم. این آیه دقیقاً ثابت ماند. سپس ما مجبور شدیم کمی اضافه کنیم ، زیرا راجر می خواست خط 'من به راحتی بی حس شده ام' را انجام دهد. به غیر از این ، نوشتن بسیار بسیار ساده بود. اما بحث هایی که در مورد آن وجود داشت این بود که چگونه باید مخلوط شود و از کدام مسیر باید استفاده کنیم. ما یک آهنگ با نیک میسون درامزهایی انجام دادیم که به نظرم خیلی خشن و شل بود. ما یک حرکت دیگر داشتیم و من فکر کردم که برداشت دوم بهتر بود. راجر مخالفت کرد. این بیش از هر چیز دیگری یک چیز خودخواهانه بود. ما واقعا بر سر چنین چیز جزئی با هم روبرو شدیم. اگر امروز هر دو نسخه را روی یک رکورد قرار دهید ، احتمالاً نمی توانم تفاوت آن را تشخیص دهم. اما ، به هر حال ، این کار به این نتیجه رسید که ما یک نسخه را پر کرده و آن را در نسخه دیگری قرار دهیم. '
- این آخرین آهنگی بود که واترز و گیلمور با هم نوشتند. در سال 1986 واترز گروه را ترک کرد و احساس کرد بدون او نباید پینک فلوید وجود داشته باشد.
- وقتی آنها این را بازی کردند دیوار در تور ، دیوار 35 فوت بین گروه و تماشاگران به عنوان بخشی از نمایش ساخته شد. با بالا آمدن دیوار ، گیلمور برای اجرای تکنوازی گیتار در بالای آن با یک آسانسور هیدرولیک بلند شد ، در حالی که واترز در جلوی دیوار زیر برجسته شده بود. این قسمت مورد علاقه گیلمور در نمایش بود.
- در فیلم دیوار ، این در صحنه ای بازی می کند که شخصیت اصلی ، یک ستاره راک به نام 'صورتی' ، ذهن خود را از دست می دهد و قبل از نمایش وارد حالت کاتاتونیک می شود. این شبیه چیزی بود که سید بارت ، یکی از اعضای اصلی گروه ، در سال 1968 هنگامی که بیمار روانی شد و از گروه اخراج شد ، تجربه کرد.
- این آهنگ آخرین مرحله در تبدیل پینک (راجر واتر) به شخصیت نئونازی و فاشیستی است که در فیلم می بینید. دیوار . پزشکان و مدیر گروه وارد می شوند و به پینک شلیک می کنند تا او را از حیرت و بلاتکلیفی خود بیرون بکشد ، مدیر پول نقدی را به پزشکان معترض می پردازد تا ساکت شود و اجازه می دهد پینک را در شرایطی که در آن است به کنسرت ببرد (بدیهی است که تهدیدی برای وی است) سلامتی ، اما پزشکان ، که احتمالاً پول کافی ندارند ، قبول می کنند). در فیلم Pink در راه آنجا شروع به ذوب شدن می کند و در زیر متوجه می شود که او زمانی که به کنسرت می رسد ، بی رحمانه و فاشیست یک نماینده حزب نازی است. بعداً از آهنگهای 'The Show Must Go On' حمایت می شود (پینک متوجه می شود که وقتی به نمایش می رسد که هیچ برگشتی وجود ندارد و مجبور است به روی صحنه برود) ، 'In the Flesh II' ( نسخه مجدد اولین آهنگ در آلبوم ، در حال حاضر با نازی پینک ، تهدید اقلیت های تصادفی) ، و 'مثل جهنم بدو' (پس از این که جمعیت ، عاشق نازی-پینک ، به جنون کشیده شد ، اکنون در حال شکار اقلیت ها در خیابان ، شبیه آلمان در اواخر سال 1930). در حالی که به نظر می رسد این آهنگی درباره 'لذت هروئین' است ، اما ارتباط کمی با هروئین دارد ، حتی اگر شرایط آن شبیه کسی باشد که کاملاً هدر رفته است.
الکس - تاون ، سی تی - نسخه رقص توسط خواهران قیچی در سال 2004 در انگلستان شماره 10 بود. این عنوان به عنوان طرف اول تک آهنگ آنها ، 'Electrobix' منتشر شد ، اما توجه بیشتری را به خود جلب کرد.
برتراند - پاریس ، فرانسه - دیوید گیلمور این بازی را در تور انفرادی خود در سال 2006 انجام داد ، جایی که او توسط ریک رایت ، نوازنده صفحه کلید پینک فلوید به او ملحق شد.
Dogma - اسکندریه ، LA - ون موریسون این را با راجر واترز در کنسرت Waters در سال 1990 به یادبود سقوط دیوار برلین در برلین برگزار کرد. این نسخه در فیلم استفاده شده است رفتگان و همچنین در یک قسمت از ظاهر شد سیمپسونها .
- دومین تکنوازی گیلمور گیلمور در 'Comfortably Numb' به طور منظم در نظرسنجی بهترین گیتار سولو در همه زمان ها ظاهر می شود. در نظرسنجی اوت 2006 توسط بینندگان کانال موسیقی تلویزیونی Planet Rock ، به عنوان بزرگترین تکنوازی گیتار تمام دوران انتخاب شد. برای تکنوازی ، گیتاریست گروه پینک فلوید از یک انتخاب سنگین در Fender Strat خود با گردن افرا از طریق Big Muff و تأخیر از طریق آمپر Hiwatt و کابینت بلندگوی دوار یاماها RA-200 استفاده کرد. گیلمور گفت دنیای گیتار اینکه توسعه تکنوازی طولی نکشید: 'من فقط به استودیو رفتم و 5 یا 6 تکنوازی را بیرون زدم. از آنجا من فقط روش معمول خود را دنبال کردم ، یعنی گوش دادن به تک آهنگ ها و مشخص کردن خطوط نوار ، و بیان اینکه کدام بیت ها خوب هستند. به عبارت دیگر ، من یک نمودار ایجاد می کنم ، هنگام شمارش تعداد تیک ها و صلیب ها را روی میله های مختلف می گذارم: دو تیک اگر واقعاً خوب است ، یک تیک اگر خوب است و اگر بی حرکت است ، متقاطع می کنم. سپس من فقط نمودار را دنبال می کنم ، یک fader را بالا می زنم ، سپس یک fader دیگر ، از عبارت به عبارت می پرم و سعی می کنم در تمام راه یک انفرادی واقعاً زیبا بسازم. این روشی است که ما آن را در 'Comfortably Numb' انجام دادیم. آنقدرها هم سخت نبود اما گاهی اوقات خود را در حال پرش از یک نت به نت دیگر به روشی غیر ممکن می بینید. سپس باید به مکان دیگری بروید و گذری را پیدا کنید که طبیعی تر به نظر می رسد. '
