- این در ابتدا توسط رابرت جانسون نوازنده بلوز در دهه 1930 ضبط شد. طبق افسانه، جانسون به دوراهی رفت و با شیطان معامله کرد و در ازای توانایی بازی در بلوز، روح خود را تسلیم کرد. داستان از مصاحبه ای با خواننده بلوز سون هاوس سرچشمه می گیرد، او توضیح داد که چگونه جانسون در مدت زمان کوتاهی از یک نوازنده گیتار وحشتناک به یک نوازنده بسیار خوب تبدیل شد. با گذشت سالها، داستان تبدیل به داستان جانسون شد که روح خود را به شیطان فروخت.
جانسون در آهنگ 'Me And The Devil Blues' به این افسانه دامن زد، جایی که او درباره ملاقات خود با شیطان می خواند. در آن آهنگ، جانسون توضیح می‌دهد که به‌عنوان بخشی از معامله‌اش با شیطان، شاهزاده تاریکی تمام «فرزندان» رابرت را در سن 27 سالگی جمع‌آوری می‌کند، یعنی دقیقاً چند ساله بود که در سال 1938 درگذشت. یک رابطه ترسناک. تعدادی از ستارگان موسیقی است که در سن 27 سالگی مرده اند. برخی از اعضای '27 Club' عبارتند از: جیمی هندریکس، جنیس جاپلین، جیم موریسون، ران پیگپن مک کرنان، آل ویلسون (کنسرو هیت)، برایان جونز (رولینگ استونز). ) و کرت کوبین. (از مورخان موسیقی دوایت راندز و اد پارکر برای کمکشان در این زمینه تشکر می کنم.) - نسخه Cream مجموعه‌ای از بخش‌هایی از دو آهنگ جانسون است: «Crossroads Blues» و «Traveling Riverside Blues». >> اعتبار پیشنهادی :
جف - نیویورک، نیویورک - داخل گیتفولد LP 2 دیسکی چرخ های آتش ، لیست آهنگ های طرف های 3 (از جمله 'تقاطع') و 4 به طور گمراه کننده ای با عنوان فرعی 'Live at the Fillmore' هستند. دیسک 2 از نسخه های 2 سی دی هم همینطور.
'Crossroads' در سالن رقص Winterland، همچنین در سانفرانسیسکو ضبط شد. فقط یکی از چهار آهنگ زنده این دو طرف LP، 'Toad' در واقع در فیلمور ضبط شد، اما نام فیلمور جذابیت بازاریابی بسیار بیشتری داشت. 'Crossroads' در 10 مارس 1968، یک یکشنبه، در اولین نمایش از دو نمایش کرم آن شب، در وینترلند ضبط شد. 'Crossroads' بلافاصله بعد از 'Spoonful' در اجرا اجرا شد، در حالی که در آلبوم، 'Crossroads' درست قبل از 'Spoonful' آمده است. - نسخه آلبوم ویرایش نشد، اگرچه جزوه برای آلبوم بود چهارراه مجموعه جعبه‌ای نشان می‌دهد که بوده است. اریک کلاپتون دوست نداشت در مورد این آهنگ صحبت کند و گفته است که اجرای ضعیفی است زیرا سه نفر در سومین گروه کر انفرادی اریک کمی از هم گسسته شدند - یعنی اولین کر ('آیه' دستگاهی) سولو دوم او. . بنابراین، او هرگز واقعاً آن عملکرد را تحسین نکرد.
وقتی روی مسائل مربوط به طول و ویرایش فشار می‌آمد، ممکن است چیزی در امتداد خطوط مبهم بگوید که تصور می‌کرد در اصل طولانی‌تر است، زیرا کرم معمولاً آن را طولانی‌تر به صورت زنده پخش می‌کرد. - در پایان آهنگ، جک بروس اعلام می‌کند: «اریک کلاپتون، لطفاً» به دلیل گفتن اریک، «متشکرم» (هر دو به طور همزمان گفتند). اریک با گفتن (احتمالاً رو به جک)، 'کرففل' را دنبال می کند. این انگلیسی بریتانیایی به معنای 'خطا' است، که به گسست زمانی در اواسط آهنگ اشاره دارد.
- کلاپتون این را با یک گیتار گیبسون SG، یک گیتار جامد که به صورت روانگردان نقاشی شده بود، نواخت.
- کلاپتون این آهنگ را دو سال قبل به شکل بسیار متفاوتی ضبط کرد - آهسته تر، کمتر شهری، آواز استیو وینوود، به علاوه هارمونیکا - اگرچه او هنوز اعتبار را به رابرت جانسون می داد.
در مارس 1966 او هنوز با جان مایال و بلوزبریکرز بود، اما او رفت تا یک جلسه استودیویی را با جک بروس (باس) و استیوی وینوود (خواننده و کلید) انجام دهد. این گروه خود را The Powerhouse نامیدند و «Cross Roads» (فضای یادداشت) یکی از سه آهنگی بود که آنها ضبط کردند. این نسخه بود که در آلبومی با هنرمندان مختلف به نام ظاهر شد چیه؟ ، که توسط دوان آلمن جوان در اواسط سال 1966 شنیده شد. با گروه اولیه‌اش The Allman Joys، Duane (به همراه برادرش Gregg در خوانندگی) نسخه‌ای از «Cross Roads» را بلافاصله پس از آن ضبط کرد. چیه؟ منتشر شد و حدود دو سال قبل از انتشار نسخه Cream. نسخه Allman Joys ممکن است بسیار ناقص باشد، اما از نظر روحی در واقع نسخه دودی کرم را پیش‌بینی می‌کرد تا نسخه Powerhouse. - Lynyrd Skynyrd این را برای خود ضبط کرده است یکی دیگر از جاده آلبوم زنده از بسیاری جهات مانند تنظیم Cream است، اما تکنوازی های گیتار بسیار متفاوت هستند، اگرچه در چند عبارت به تکنوازی اریک اشاره می کنند.
جف برلین، نوازنده بیس فیوژن، نسخه ای را در آلبوم 1986 انجام داد تلمبه بزن! . بخش‌های اضافی داشت - به‌ویژه یک مقدمه و یک خروجی - اما در غیر این صورت شبیه آرایش کرم بود. برلین تک نوازی های اریک را تا حدودی نت برای نت، فقط روی باس می نواخت.
ادی ون هالن نیز این آهنگ را کاور کرده است و راش (سه نفر دیگر از نوازندگان) این آهنگ را در آلبوم خود پوشش داده است. بازخورد . جان مایر این آهنگ را در آلبوم خود در سال 2009 پوشش داد. مطالعات نبرد . >> اعتبار پیشنهادی :
جف - هالتوم سیتی، تگزاس - کلپتون مجموعه‌ای از بهترین آثار خود در سال 1988 را نام برد چهارراه بعد از این آهنگ در سال 2004 یک آلبوم بلوز به نام من و آقای جانسون ، عنوان اشاره ای به رابرت جانسون است.
- Cream این را در سال 1993 بازی کرد، زمانی که آنها برای القای خود در تالار مشاهیر راک اند رول دوباره متحد شدند.
- «تقاطع» نام مرکز توانبخشی کلاپتون در آنتیگوا است. کلاپتون در دهه 70 با افسردگی و اعتیاد به مواد مخدر مبارزه کرد.
- که در کلاپتون: زندگی نامه ، اریک در مورد سبک انگشت برداری رابرت جانسون صحبت می کند که او را مجبور می کرد 'همزمان یک خط باس ناپیوسته روی سیم های پایین، ریتم روی سیم های میانی و لید روی سیم های سه گانه همزمان با آواز می نوازد.' بازسازی صدای جانسون بسیار سخت بود و اغلب به نظر می رسید که بیش از یک گیتاریست در حال نواختن هستند. >> اعتبار پیشنهادی :
برتراند - پاریس، فرانسه - این آهنگ تأثیر عمیقی بر گدی لی از راش گذاشت که گفت رولینگ استون : 'دیدن جک بروس که در کنسرت به طرز وحشیانه ای روی گردن Gibson EB3 خود پرسه می زند، باعث شد که من بخواهم باس ننوازم، بلکه بخواهم در یک گروه سه گانه راک بیس بزنم.'
