- آهنگ عاشقانه فرانسوی 'Je T'aime… Moi Non Plus' ('من تو را دوست دارم... من نه') جین بیرکین و سرژ گینزبورگ را با شور و شوق روایت می کنند که جلسه عشق ورزی خود را روایت می کنند که با ناله های وجد بیرکین به اوج خود می رسد. این چنین رسوایی ایجاد کرد، بی بی سی آن را ممنوع کرد - که البته فقط کنجکاوی عمومی را برانگیخت و به شماره 1 در بریتانیا رسید. اتفاقاً، بیش از یک دهه طول کشید تا یکی دیگر از آهنگ‌های ممنوعه بی‌بی‌سی به شماره 1 در بریتانیا رسید: «آرام باش» (1984) اثر فرانکی به هالیوود می‌رود.
- گینزبورگ، شاعر/بازیگر/موسیقیدان فرانسوی، در ابتدا این شماره خطرناک را در سال 1967 با بازیگر پاریسی بریژیت باردو، که هم شریک موسیقی و هم معشوقه او بود، ثبت کرد. وقتی باردو از او خواست که یک آهنگ عاشقانه برای او بنویسد، 'Je T'aime… Moi Non Plus' را مطرح کرد. در آن زمان، باردو با گونتر ساکس، صنعتگر آلمانی ازدواج کرده بود، و خبر اینکه این ستاره در غرفه ضبط با شاعر تحریک‌آمیز، رویای یک گزارشگر روزنامه بود. روزنامه ها خوانندگان را با توضیحاتی در مورد لحن وابسته به عشق شهوانی عنوان کردند. هنگامی که مطبوعات برای اظهار نظر در مورد جلسه داغ و سنگین با ساکس تماس گرفتند، او از باردو خواست پروژه را قطع کند - که او به همراه رابطه اش با گینزبورگ انجام داد.
- گینزبورگ از هیاهویی که پیرامون این آهنگ وجود داشت ناامید شد. 'موسیقی بسیار ناب است. برای اولین بار در زندگی ام یک آهنگ عاشقانه می نویسم و بد گرفته شده است. سپس در سال 1968 با جین بیرکین سر صحنه فیلمبرداری فیلم فرانسوی آشنا شد شعار . این جفت به سرعت عاشق یکدیگر شدند و گینزبورگ از برکین خواست که آهنگ رسوایی خود را دوباره با او ضبط کند. اولش گفت نه او اعتراف کرد: «نسخه باردو خیلی تاثیرگذار بود و من حسود بودم.
- اجرای Gainsbourg/Birkin با شایعاتی مشابه نسخه اصلی مواجه شد، با این ادعا که این زوج واقعاً در طول جلسه ضبط عاشق شدند. این بازیگر می گوید که اینطور نیست. او گفت موجو در سال 2001: «ما در Marble Arch [در لندن] خیلی خسته کننده بودیم، هر دویمان در کابین های تلفن. وقتی در قدیم ضبط می‌کردی، فقط دو برداشت داشتی، و او خیلی می‌ترسید که دو ثانیه بیشتر نفس‌های سنگین را ادامه دهم و نت بسیار بلند را از دست بدهم - یک اکتاو بالاتر از ضبط باردو - برای همین دست تکان می‌داد. در من مانند یک دیوانه از کابین خود.
- بیرکین همه چیزش را برای اجرا گذاشت... و سپس مقداری. او گفت: 'من کمی با نفس های سنگین پرت شدم.' دیلی تلگراف در سال 2009. «در واقع آنقدر به من گفته شد که آرام شوم، به این معنی که در یک نقطه من به طور کلی نفس نمی کشم. اگر اکنون به رکورد گوش دهید، همچنان می توانید آن شکاف کوچک را بشنوید.
- پس از اتمام ضبط، گینزبورگ لحن خود را روی مشتریان ناآگاه رستوران آزمایش کرد، جایی که موسیقی محجوب شام با صداهای غیرقابل انکار شور جایگزین شد. چاقوها و چنگال‌های همه در هوا آویزان بود. بیرکین به یاد می آورد که هیچ کس به خوردن ادامه نداد موجو . سرژ گفت: «فکر می‌کنم ما موفق شده‌ایم». او گفت: 'سرژ، من حاضرم به زندان بروم، اما ترجیح می‌دهم برای یک آلبوم طولانی بروم، پس به لندن برگرد و 10 آهنگ دیگر بساز.'
- مطابق با مجله نیویورک تایمز این عنوان از قول سالوادور دالی الهام گرفته شده است، 'پیکاسو اسپانیایی است، من هم'. پیکاسو نابغه است، من هم. پیکاسو کمونیست است، من نه.
- بیرکین متولد لندن بیشتر به عنوان بازیگر و همنام کیف محبوب هرمس بیرکین شناخته می شود. ازدواج او با آهنگساز جان بری، که بسیاری از آهنگ ها را به ثمر رساند جیمز باند فیلم، در سال 1968 به پایان رسید، همان سالی که او با گینزبورگ ملاقات کرد. عاشقانه او با گینزبورگ 13 سال به طول انجامید و یک دختر به نام شارلوت گینزبورگ بازیگر/خواننده به وجود آورد.
- بیرکین درباره تمایل گینزبورگ به بازیگران زن: «او دوست داشت با زنان کار کند، به‌ویژه بازیگران زن، زیرا می‌توانست به آن‌ها بگوید که چه کار کنند - کاری کند که آن‌ها مانند او آواز بخوانند، بسیار نزدیک به میکروفون و نجواگرانه زمزمه کنند. به نظر او آواز خواندن بازیگران زن زیبا بسیار جالب تر از دخترانی با صدای زیبا بود.
- قبل از اینکه بیرکین را پیدا کند، گینزبورگ به سراغ ماریان فیثفول رفت تا این را دوباره با او ضبط کند. اگرچه او فکر می‌کرد که باردو برای کناره‌گیری یک احمق است، اما باز هم نپذیرفت. او گفت: 'نمی دانم چرا او را رد کردم.' موجو در سال 2001. «با شرمساری می‌گویم که در آغاز رابطه‌ام با میک جگر به پایان رسید و او دوست نداشت. شاید خیلی جوان بودم، خیلی خجالت زده بودم - من جنسی هستم، اما به روشی بسیار متفاوت. حالا قبول می‌کردم، اما در آن زمان، فرشته بودن... در واقع، این موضوع را خنده‌دارتر می‌کرد. ای کاش این کار را می کردم.
- در ایتالیا، این موضوع بلافاصله توسط واتیکان محکوم شد و ظاهراً مدیر رکوردی که آن را به کشور معرفی کرد، تکفیر شد. به گفته بیرکین، گینزبورگ پاپ را 'بزرگترین مرد روابط عمومی ما' نامید.
- پس نظر باردو در مورد جایگزین او چیست؟ بیرکین این فرصت را پیدا کرد که در سال 1973 در یک فیلم با هم ظاهر شدند. 'خب، خیلی شیرین، وقتی با هم برهنه در رختخواب دراز کشیده بودیم و فیلم راجر وادیم را فیلمبرداری می کردیم. دون خوان (یا اگر دون خوان یک زن بود) ، پیشنهاد دادم برای گذران وقت بخوانیم. چشمکی زد: «چرا «جه تایمه... موی نُن پلاس» را نخوانیم.
- دونا سامر در سال 1975 با آهنگ داغ خود 'Love To Love You Baby' سر و صدایی مشابه در ایالات متحده به پا کرد. سامر نیز مانند بیرکین مجبور شد به خاطر آواز خواندن ارگاسمیک خود که بیش از حد واقع بینانه به نظر می رسید اتهاماتی را مطرح کند که جعلی باشد. سامر و تهیه‌کننده‌اش جورجیو مورودر همچنین یک اجرای 15 دقیقه‌ای دیسکو از دوئت Birkin/Gainsbourg را برای موزیکال 1978 ضبط کردند. خدا رو شکر امروز جمعه است .
- گینزبورگ در سال 1976 یک فیلم اقتباسی با بازی بیرکین در نقش یک پیشخدمت پسر بچه که با یک کامیوندار همجنسگرا درگیر می شود کارگردانی کرد.
- پسران پت شاپ این را در سال 1998 با فیلمساز سام تیلور وود به عنوان طرف B برای تک آهنگ 'نمی دانم چه می خواهی اما دیگر نمی توانم آن را بدهم' ضبط کردند. همچنین مالکوم مک لارن، نیک کیو و آنیتا لین، سیبو ماتو و شان لنون، و کت پاور و کارن السون و دیگران پوشش داده اند. در سال 1975، قاضی درید، نوازنده انگلیسی اسکا، با نسخه کمیک خود، شماره 9 را در بریتانیا به دست آورد، که جزئیات رویارویی او با یک زن متقاطع را شرح می دهد.
- این در این فیلم ها استفاده شد:
جاده شمال (2012)
دزد خوب (2002)
مونتی کامل (1997)
معتاد به عشق (1997)
و در این سریال های تلویزیونی:
دختر شایعه پراکنی ('هویت دوگانه' - 2010)
90210 ('دعوای دخترانه!' - 2010)
کابوس های آشپزخانه رمزی ('تئاتر کوچک' - 2007) - در بریتانیا، این در سال 1974 دوباره منتشر شد و به شماره 31 رسید. در سال 1975، پوشش رگی توسط Judge Dread به شماره 9 رسید.
