- این آهنگ بر اساس زندگی بری ساخته شده است. این فیلم داستان پسری را با شروع متواضع با استعداد گیتار روایت می کند. برخی جزئیات تغییر کرد: بری اهل سنت لوئیس بود ، نه لوئیزیانا ، و خواندن و نوشتن را بسیار خوب می دانست. او فارغ التحصیل از آرایشگری و زیبایی از مدرسه زیبایی فارغ التحصیل شد.
- خط 'آن پسر کوچک روستایی می توانست بازی کند' در اصل 'آن پسر کوچک رنگی می تواند بازی کند.' بری می دانست که اگر می خواهد آهنگ در رادیو پخش شود باید آن را تغییر دهد و نمی خواهد طرفداران سفیدپوست خود را که می توانند بهتر با داستان یک پسر 'روستایی' ارتباط برقرار کنند ، از خود دور کند.
- بری نام 'جانی' را از جانی جانسون ، نوازنده پیانو گرفت که در بسیاری از آهنگها ، از جمله 'Maybellene' ، 'Roll Over Beethoven' و 'Sweet Little 16' با بری همکاری داشت. جانسون غالباً آهنگها را با پیانو می نوشت و سپس بری آنها را به گیتار تبدیل می کرد و اشعار می نوشت. بری در سال 1953 به گروه جانسون ، The Sir John Trio پیوست و به سرعت خواننده اصلی و مرکز گروه شد.
جانسون در بین بسیاری از نوازندگان بسیار مورد احترام بود. او قبل از مرگ در 80 سالگی در سال 2005 با کیت ریچاردز ، اریک کلاپتون ، جان لی هوکر و بسیاری دیگر بازی کرد. - بری برای این آهنگ لیس زدن گیتار را برداشته است: مقدمه از آهنگ لوئیس جوردن 'Ain't That Just Like A Woman' و گیتار شکست از آهنگ T-Bone Walker 1950 به نام 'Strollin' With Bones 'حاصل شد. جردن یک خواننده R&B بسیار تأثیرگذار بود و تأثیر زیادی بر بری داشت. واکر یک گیتاریست مشهور در دهه 40 و اوایل دهه 50 بود که با صدای گیتار الکتریک و اجرای صحنه ای پرهیاهو که بری به همراه داشت ، مطرح شد.
- بری کلمه 'Goode' را از خیابان سنت لوئیس که در آن بزرگ شده بود دریافت کرد. او در خیابان گودس 2520 زندگی می کرد ، که در سال 1986 نام آنی مالون درایو به خاطر زنی که خانه کودک در خیابان را تأمین می کرد ، تغییر نام داد.
- در سال 2000 ، جانی جانسون از بری شکایت کرد و ادعا کرد که او هرگز به خاطر کمک به نوشتن بسیاری از بازدیدهای بری ، از جمله این ، اعتباری دریافت نکرده است. این پرونده در سال 2002 با حکم قاضی مبنی بر اینکه زمان زیادی بین نوشتن ترانه ها و شکایت شکایت می کند ، رد شد.
- این آهنگ نمونه ای عالی از دقت و دقت بری است که هنگام نوشتن و تحویل اشعار او استفاده می شود. او می خواست که کلمات آهنگهایش داستانی را روایت کند و خود به تنهایی بایستد ، و مراقب بود که به وضوح آن را بیان کند تا شنوندگان آنها را درک کنند. بسیاری از خوانندگان کانتری و بلوز که پیش از بری بودند ، چندان واضح نبودند.
- در سال 1981 ، کیت ریچاردز به پشت صحنه نمایش چاک بری در نیویورک رفت و در آنجا اشتباه کرد که سیم های یکی از گیتارهای بری را برید. چاک وارد شد و او را مشت کرد و چشمانی سیاه به ریچاردز داد. این برای بری که گاهی اوقات خاردار بود بی شخصیت بود. ریچاردز بعداً گفت: 'من عاشق کار او هستم ، اما حتی اگر در کنار او سوزانده شوم نمی توانم با او گرم باشم.'
- بری دنباله ای برای این آهنگ به نام 'خداحافظ جانی' ضبط کرد که داستان جانی را به عنوان یک مرد بالغ روایت می کند.
- جانی وینتر این بازی را در جشنواره وودستاک در سال 1969 انجام داد. او همان سال نسخه استودیویی خود را در آلبوم خود منتشر کرد زمستان دوم به
- در Summer Jam در واتکینز گلن ، نیویورک در سال 1973 ، The Band ، The Allman Brothers و The Grateful Dead این آهنگ را به عنوان encore اجرا کردند. این بزرگترین کنسرت راک بود که حدود 600000 نفر در آن شرکت کردند.
- این در فیلم 1985 نشان داده شد بازگشت به آینده به شخصیت مایکل جی فاکس به گذشته باز می گردد و در حالی که ماروین بری به نظر می رسد ، آن را برای یک جمعیت حیرت زده بازی می کند. ماروین به پسر عموی خود ، چاک ، زنگ می زند و می گوید فکر می کند سبک جدیدی را که بدنبال آن است پیدا کرده است ، سپس تلفن را نشان می دهد تا بیشتر موسیقی مارتی مک فلای را بشنود. این صحنه وقتی مک فلای روی صحنه می آید و به گروه می گوید: 'این یک ریف بلوز در گروه B است ، من را برای تغییرات تماشا کنید و سعی کنید که ادامه دهید.'
یک نوازنده به نام مارک کمپبل آوازهای فاکس را می خواند ، اما به عنوان 'Marty McFly' شناخته می شود. - پیتر تاش نسخه رگی را در سال 1983 انجام داد که در انگلستان به شماره 48 و در آمریکا به شماره 84 رسید. تهیه کننده او ، دونالد کینسی ، گفت موجو مجله ای که در طول جلسه ، تاش تلاش می کرد هر چیزی را که به اندازه کافی اصلی به راک اند رول کلاسیک چاک بری اضافه کند ، وارد کند ، اما سپس کینزی با یک پیشرفت بیدار شد. او گفت: 'به من ضربه زد: صدای بیس ، ملودی آوازی ، خداوند متعال آن را به من داد.' 'من بسیار هیجان زده بودم ، همه را بیدار کردم. روز بعد به پیتر گفتم ، ما به یک رکورد موفق نیاز داریم. اجازه بدهید گروه را بگیرم و آهنگ را بگذارم ، برادر. و اگر آن را دوست ندارید ، آن را بسوزانید. '
- این خوانندگان به همراه پیتر تاش در آمریکا با کاورهای 'Johnny B. Goode' در آمریکا قرار گرفتند:
71/64 دیون (#71 ، 1964)
114/69 باک اوونز (#114 ، 1969)
92/70 جانی وینتر (#92 ، 1970)
گروه های بیتلز ، جیمی هندریکس ، جری لی لوئیس ، The Sex Pistols و The Grateful Dead از جمله هنرمندانی هستند که به پوشش آن پرداخته اند. - در سال 1977 ، ناسا یک نسخه از این را به عنوان بخشی از بسته ای که قرار بود بهترین ها را در فرهنگ آمریکایی نشان دهد ، به کاوشگر فضایی وویجر ارسال کرد. روزی بیگانگان می توانند آن را پیدا کرده و چاک بری را کشف کنند.
محتویات رکورد طلایی برای ناسا توسط کمیته ای به ریاست کارل ساگان انتخاب شد. برخی با گنجاندن 'Johnny B. Goode' روی دیسک مخالف بودند و ادعا می کردند که موسیقی راک نوجوانی است. کارل ساگان در پاسخ گفت: 'نوجوانان زیادی روی کره زمین وجود دارد.'
آنتونیو - اورلاندو ، فلوریدا - در سال 1988 ، فیلمی به نام جانی خوب باش با نسخه ای از این آهنگ توسط گروه متال انگلیسی Judas Priest به عنوان موضوع منتشر شد. این فیلم با بازی آنتونی مایکل هال و رابرت داونی جونیور به زودی فراموش شد. جلد Priest در موسیقی متن و آلبوم آنها گنجانده شد Ram It Down به این آهنگ به صورت تک آهنگ منتشر شد و در انگلستان به رتبه 64 رسید. موزیک ویدئو به کارگردانی وین ایشام از تصاویری از فیلم استفاده می کند.
- در سال 1991 جانی جانسون اولین آلبوم انفرادی خود را منتشر کرد: جانی بی بد به
- در سال 2004 ، جان کری از این آهنگ به عنوان آهنگ اصلی خود در اکثر رویدادهای انتخاباتی خود هنگام نامزدی برای ریاست جمهوری ایالات متحده استفاده کرد. در سال 2008 ، جان مک کین از این آهنگ در اجرای موفق خود برای نامزدی جمهوری خواهان استفاده کرد ، اما آن را به تدریج کنار گذاشت و شروع به استفاده از آهنگ ABBA 'Take a Chance On Me' کرد. چاک بری تصریح کرد که از حریف مک کین ، باراک اوباما حمایت می کند.
برتراند - پاریس ، فرانسه - هنگامی که AC/DC برای Cheap Trick در یک نمایش در Sioux Falls ، داکوتای جنوبی در 7 ژوئیه 1979 افتتاح شد ، گروهها برای پخش این آهنگ به هم پیوستند ، که ضبط آن به عنوان یک آهنگ بوتلگ پخش شد. به طور رسمی در سال 2007 منتشر شد.
