- رگ پریسلی خواننده اصلی تروگز این را در حدود 10 دقیقه نوشت. او از گروه Joy Strings Salvation Army که در تلویزیون دیده بود الهام گرفت. این آهنگ یک تصنیف فولکلور ملایم است و با آهنگ قبلی The Troggs 'Wild Thing' فاصله زیادی دارد.
- نام واقعی رج پریسلی رجینالد بال است، او نام پریسلی را در سال 1966 به عنوان یک شیرین کاری تبلیغاتی انتخاب کرد.
- در سال 1994 زمانی که Wet Wet Wet آن را برای فیلم پوشش داد، این موفقیت بزرگ شد چهار عروسی و یک تشییع جنازه . گروه آن را به جای 'I Will Survive' از گلوریا گینور و 'Can't Smile Without You' از بری مانیلو انتخاب کرد، اگرچه برخی از اعضای آنها قبلاً آن را نشنیده بودند. نسخه آنها به مدت 15 هفته در بریتانیا شماره 1 بود و در سال 1994 به پرفروش ترین تک آهنگ در بریتانیا تبدیل شد.
- رکورد طولانی ترین اقامت بریتانیا در رتبه 1 متعلق به برایان آدامز '(هر کاری که انجام می دهم) من آن را برای تو انجام می دهم' است. شرکت ضبط Wet Wet Wet با اعلام اینکه در حال بیرون کشیدن تک آهنگ پس از 16 هفته هستند، سعی کرد این رکورد را به دست آورد، به این امید که مردم برای خرید آن عجله کنند. این طرح شکست خورد و ویگفیلد با 'شنبه شب' آنها را از رتبه اول حذف کرد. Wet Wet Wet ادعا کرد که آنها از شرکت ضبط خود خواسته اند که آهنگ را بکشد زیرا آنها از آن خسته شده اند. نسخه آنها رکورد را برای اکثر هفته ها در شماره 1 برای یک نمایش مستقر در بریتانیا نگه می دارد. در ایالات متحده به شماره 41 رسید.
- هنگامی که این موضوع توسط Wet Wet Wet احیا شد، رگ پریسلی به عنوان ترانه‌سرا حقوق هنگفتی دریافت کرد. او درآمد حاصل از تحقیقات دایره محصول را نشان داد.
- R.E.M. کاور این را نیز انجام دادند که در قسمتی از آن بازی کردند MTV Unplugged . ویدیوی این مورد را می توان در VHS/DVD آنها یافت این فیلم روشن است ، شامل تمام ویدیوهای آهنگ های آلبوم 1991 آنها است خارج از زمان . >> اعتبار پیشنهادی :
جو - بالتیمور، MD - این در یک آگهی تلویزیونی برای تالبوت استفاده شد. >> اعتبار پیشنهادی :
برتراند - پاریس، فرانسه - پریسلی الهام بخش این آهنگ را در نسخه ژوئیه 2011 به یاد آورد موجو مجله: «از آمریکا برگشتم، غذای پختن ناهار یکشنبه را حس کردم (عمیقاً نفس می کشد)، عااو - بعد از حدود 25 سال مصرف برگر - همسرم، دختر کوچکم، چهار ساله ام را بوسیدم. ما به سالن رفتیم و آن دختران رستگاری، The Joystrings، در تلویزیون بودند، تنبورهای خود را می کوبند و چیزی می خواندند، 'عشق، عشق،' عشق. رفتم تا آن را خاموش کنم، زانو زدم و با شنیدن این جمله 'عشق، عشق' بیس زدم، (آواز می خواند) 'عذاب، عذاب، عذاب، عذاب، عذاب' و دریافتم: 'این را در انگشتانم احساس می کنم. ، آن را در انگشتان پا احساس می کنم. همسرم، فرزندم... و این احساس بیشتر می شود.»
