- کوهن این آهنگ را به عنوان ادای احترام به دو دختری که در طول طوفان برفی در ادمونتون کانادا با آنها در یک اتاق در هتل مشترک بود، نوشت. در شماره آوریل 1993 از بحث آهنگ او توضیح داد: این تنها آهنگی بود که در یک جلسه نوشتم. ملودی که مدتی روی آن کار کرده بودم. من واقعاً نمی دانستم آهنگ چیست. یادم می آید که مادرم از آن خوشش آمده بود.
بعد من در ادمونتون بودم که یکی از بزرگترین شهرهای شمالی ماست و طوفان برف آمد و خودم را در دهلیز با دو زن جوان سوارکار که جایی برای ماندن نداشتند دیدم. من آنها را به اتاق کوچک هتلم دعوت کردم و یک تخت دونفره بزرگ وجود داشت و آنها بلافاصله در آن خوابیدند. آنها از طوفان و سرما خسته شده بودند. و من روی این صندلی پر شده در داخل پنجره کنار رودخانه ساسکاچوان نشستم. و در حالی که آنها خواب بودند من شعر را نوشتم. و این هرگز برای من اتفاق نیفتاده بود. و من فکر می کنم که باید چنین نویسنده ای بودن فوق العاده باشد. باید فوق العاده باشد. چون من فقط سطرها را با چند اصلاح نوشتم و وقتی بیدار شدند برایشان خواندم. و قبلاً برای من چنین اتفاقی نیفتاده بود. یا از آن زمان. - این در فیلم رابرت آلتمن در سال 1971 استفاده شد مک کیب و خانم میلر ، به همراه دو آهنگ دیگر از همین آلبوم، 'بانوی زمستانی' و 'آهنگ غریب'.
- گروه گوت انگلیسی The Sisters of Mercy نام خود را از این آهنگ گرفته اند تا حدی به دلیل گنجاندن آن در مک کیب و خانم میلر .
- دیون، بت نوجوان سابق، این موضوع را در آلبوم بازگشت خود در سال 1968 پوشش داد.
