- این آهنگ در اصل توسط Ivo Robic برای یک جشنواره موسیقی در Split، کرواسی نوشته شده است. روبیک بعدها نسخه هایی از آن را به کرواتی ('Stranci u Noci') و به آلمانی ('Fremde in der Nacht') ضبط کرد. اشعار انگلیسی در مورد عشق در نگاه اول توسط چارلز سینگلتون و ادی اسنایدر نوشته شده است.
- برت کامپفرت این را برای این فیلم بازنویسی کرد یک مرد ممکن است کشته شود و از آهنگ به عنوان تم فیلم استفاده شد. در سال 1967 برنده جایزه گلدن گلوب برای بهترین آهنگ اصلی در فیلم سینمایی شد. علاوه بر این، این آهنگ در سال 1966 برنده جایزه گرمی در چهار بخش مختلف شد: رکورد سال. بهترین تنظیم همراه با یک خواننده یا نوازنده ساز (ارنی فریمن تنظیم کننده بود). بهترین اجرای آواز پاپ، مرد; و بهترین ضبط مهندسی - غیر کلاسیک (ادی براکت و لی هرشبرگ مهندسان آن بودند).
- سایر هنرمندانی که این آهنگ را کاور کرده اند عبارتند از شرلی بیسی، هال بلین، جیمز براون، ویکی کار، پتولا کلارک، انگلبرت هامپردینک، برندا لی، پگی لی، بری مانیلو، آل مارتینو، جانی ماتیس، بت میدلر، مت مونرو، جیم نابورس، وین نیوتن، جانی ریورز، ساندپایپرز، کیت اسمیت، سوپریمز، مل تورم، ونچرز، اندی ویلیامز و یانگ هولت نامحدود. >> اعتبار پیشنهادی :
جرو - نیو الکساندریا، PA، برای بالاتر از 3 - این یک آهنگ بازگشت بزرگ برای سیناترا بود و اولین آهنگ پاپ شماره 1 او در 11 سال گذشته شد. رتبه اول جدول قبلی او 'Learnin' The Blues' در سال 1955 بود. >> اعتبار پیشنهادی :
برتراند - پاریس، فرانسه - سیناترا در پایان مسابقه «Dooby dooby doo» را تبلیغ کرد. ایوائو تاکاموتو، انیماتور سازنده سگ کارتونی Scooby-Doo، گفت که الهام گرفتن نام شخصیت خود را از ad-lib سیناترا گرفته است.
اسکوبی دو اولین بار در سال 1969 در سریال تلویزیونی ظاهر شد اسکوبی دو، کجایی! حدود یک سال پس از انتشار فیلم Everyday People، Sly & the Family Stone، یک موفقیت شماره 1 با ریف‌هایی به سبک سیناترا بود:
و غیره و غیره و اسکوبی دوبی دوو - سیناترا این آهنگ را تحقیر کرد و آن را 'یک قطعه s--t' نامید. اگرچه این بزرگترین موفقیت او در 11 سال گذشته بود، اما این خواننده هرگز این عدد را در هیچ یک از فیلم های ویژه اواخر دهه 1960 خود قرار نداد.
- گلن کمپبل، ستاره کانتری، که در آن زمان یک نوازنده اجاره ای بود، در این آهنگ گیتار ریتم می نواخت. به گفته کمبل، او یکی از چهار گیتاریست بود و تنها کسی بود که از کاپو استفاده می کرد (نوازندگی E-Flat). آنها این آهنگ را حدود 15 بار قبل از ورود سیناترا تمرین کردند، سپس فقط سه قطعه را انجام دادند تا اینکه جیمی بوون تهیه کننده جلسه را متوقف کرد و اولین قطعه را انتخاب کرد.
کمپبل در کنار غرفه آواز سیناترا قرار داشت و نمی توانست از خیره شدن به خواننده خودداری کند، زیرا او، می دانید، فرانک سیناترا بود. پس از جلسه، کمپبل مطمئن بود که سیناترا را تحت تأثیر قرار داده است، اما بعداً از بوون فهمید که به دلیل دیگری توجه او را جلب کرده است. بوون به کمپبل گفت: «او می‌خواست بداند نوازنده گیتار کیست. فرانک گفت هرگز از نگاه کردن به او دست برنداشتی و او فکر می کرد که هوس می کنی. (همانطور که در زندگینامه کمبل گفته شده است کابوی بدلیجات .) - گلن کمپبل به یاد آورد ایمیل روزانه که وقتی این آهنگ قطع شد، ما کل آهنگ را در دو برداشت انجام دادیم. ما همه با هم در استودیو بودیم، فرانک و گروه. آنها بهترین بیت های هر دو نسخه را برای رکورد نهایی با هم ترکیب کردند. آنها برای پخش هر چه سریعتر آهنگ دچار مشکل بودند، زیرا بابی دارین و جک جونز نیز در حال ضبط آهنگ بودند.
- این یکی از دو آهنگ سیناترا بود - دیگری 'این زندگی است' - که به طور برجسته در کمدی دهه 80 به نمایش درآمد. مجوز رانندگی . لس (کوری هایم) عاشق خود (هدر گراهام) را برای یک شب وحشیانه در کادیلاک پدربزرگش که یک نوار کاست سیناترا در پخش کننده نوار چسبانده است، می برد. این آهنگ به عنوان رقص دو نفر بر روی کاپوت ماشین پخش می شود.
- 18 هفته پس از اینکه نانسی، دختر فرانک با «This Boots Are Made For Walkin» موفق شد، رتبه اول جدول را به دست آورد. اندکی بعد، این زوج با «Somethin' Stupid» به عنوان اولین زوج پدر و دختری که یک تک آهنگ شماره 1 داشتند، تاریخ ساز شدند (Ozzy و Kelly Osbourne در بریتانیا به این نقطه رسیدند. تغییرات در سال 2003).
- هنگامی که این آهنگ در ایالات متحده به شماره 1 رسید، سیناترا میخ بیتلز را به زمین زد و 'نویسنده شومیز' را به رتبه 2 رساند. پس از یک هفته، این گروه دوباره جایگاه خود را در صدر به دست آورد. یک ماه قبل از آن، آهنگ «غریبه‌ها در شب» به مدت سه هفته در چارت بریتانیا تسلط داشت تا اینکه آهنگ بیتلز به قدرت رسید.
- این آهنگ از طریق Sinatra's Reprise Records منتشر شد، لیبلی که او در سال 1960 تأسیس کرد. این آهنگ سومین موفقیت شماره 1 این شرکت بود، پس از Dean Martin's Everybody Loves Somebody و نانسی سیناترا 'This Boots Are Made for Walkin'.
- استن کورنین، که برنده جایزه گرمی بهترین نت آلبوم شد سپتامبر سالهای من (1966) و سیناترا در سندز (1967)، درباره سیناترا در حال خواندن این آهنگ نوشت: 'او به قسمت جلویی 'Strangers' خم می شود و شروع به خواندن تا پایان 'The End' می کند. و در طول مسیر هیچ عبارت کوبنده ای وجود ندارد. بدون دیت دیت. تا آخرش میادمممممممم اگر او از یک عبارت استفاده کند، که یک پرنده بسیار نادر برای مرد است، پس از آن که هر کس دیگری بخواهد، دو و نیم مایل بنزین تمام شود. او مثل یک تانک اضافی تکزاکو در شکمش آواز می خواند.
- چارلز پیگنون، معاون ارشد فرانک سیناترا انترپرایز، در مورد بیزاری سیناترا از این آهنگ در مصاحبه با Songfacts صحبت کرد: 'بله، او بارها این را گفته است، او طرفدار آهنگ نبود، اما این همان توانایی ذاتی فرانک است. دانستن اینکه مخاطب چه می خواهد او این کار را دوباره در کنسرت انجام می داد، از کارنامه اش بیرون می آمد و خیلی وقت ها با اشعار شوخی می کرد. او می گفت من از این آهنگ متنفرم، از این آهنگ متنفرم، اما این کار را می کرد زیرا مردم می خواستند آن را بشنوند.
- پیگنون توضیح داد که جیمی بوون، تهیه‌کننده آهنگ، مغز متفکر پشت سر گذاشتن این آهنگ و پخش آن قبل از هر کس دیگری بود: «آنها جلسه ضبط را انجام دادند و سپس جیمی در واقع مقداری استات را فشار داد و آنها را به جوکی‌ها فرستاد. او در واقع به مردم یا مهمانداران در شهرهای خاصی پول می‌داد تا این استات‌ها را با هواپیما ببرند و سپس آنها را به شهر می‌فرستند تا سواران دیسک شوند، زیرا می‌دانست که جک جونز آهنگ را ضبط کرده است و قرار است در زمان مشخصی منتشر شود. و او می‌خواست فرانک روی آن پخش شود.'
- اگرچه ارنی فریمن آهنگ اصلی را تنظیم کرد غریبه در شب تنظیم بقیه آلبوم توسط نلسون ریدل انجام شد.
- در اواسط دهه 90، الف کمپین تبلیغاتی Budweiser یک پنگوئن دزد آبجو را نشان می‌داد که قبل از گرفتن یک بسته باد یخ، آهنگ «dooby-dooby-do» را می‌خواند.
