- در ادامه همکاری آلسو با کالوین هریس تحت کنترل، این تک آهنگ دی جی سوئدی را با هموطن خود توو-لو متحد می کند. آلسو گفت: 'این آهنگ به من این حس را می دهد که ممکن است چیزی تمام شده باشد، اما اشکالی ندارد، ما هنوز بعد از آن با هم هستیم.' این ممکن است آخرین باری باشد که در آن لحظه خواهیم بود، اما می‌توانیم پس از آن موارد جدیدی ایجاد کنیم.
- اشعار Tove Lo از قسمتی از سریال تلویزیونی الهام گرفته شده است قهرمانان که او به طور تصادفی تماشا کرده بود. این خواننده سوئدی گفت: «به بچه بودن فکر می‌کردم و آرزو می‌کردم وقتی تظاهر می‌کردم این قدرت‌ها را داشتم. هنرمند مستقیم . هیچ چیز خارق‌العاده‌ای در مورد من وجود ندارد، اما شما همیشه آرزو می‌کنید که می‌توانید آن را داشته باشید. چیزی مرا به هم خواهد زد و من شروع به نوشتن خواهم کرد. سپس، من به تجربه خودم برمی گردم.
- صحبت کردن با تابلو تبلیغاتی مجله درباره پیام الهام بخش این آهنگ، آلسو گفت: 'من یک فرد بسیار احساسی هستم. گاهی اوقات این چیزی است که در چشم انداز الکترونیکی گم شده است: احساسات واقعی. من صدای سرخوشی دارم، بنابراین وقتی آن را با یک پیام احساسی ترکیب می کنید، با مردم ارتباط برقرار می کند.
- آلسو توضیح داد که چگونه در ابتدا با توو لو ارتباط برقرار کرد. او گفت: 'من و تیمم با او تماس گرفتیم تا ببینیم آیا او به همکاری علاقه مند است یا نه، و چند ماه بعد، شروع به نوشتن اشعاری کردیم که به این سازها می پردازد.' 'ما در مورد آنچه باید باشد بحث کردیم - می دانستیم که باید یک رکورد احساسی باشد - و او با این تاپ لاین فوق العاده بازگشت.'
- این متن اشعار کر آهنگ معروف دیوید بووی را به خود اختصاص می دهد. با این حال، کلمات هر یک از آیات به طور کامل با دوک سفید نازک متفاوت است. آهنگ Bowie در سال 1977 داستان یک زوج آلمانی را روایت می‌کند که آنقدر مصمم به با هم بودن هستند که هر روز زیر یک برجک تفنگ در دیوار برلین با هم ملاقات می‌کنند. نسخه آلسو و توو لو درباره تعاملات زندگی خیابانی یک زوج است.
- آلسو از اجرای دمو اصلی آهنگ Tove Lo استفاده کرد زیرا او چیزی را که بیش از حد تولید شده و بی نقص باشد نمی خواست. او توضیح داد تابلو تبلیغاتی مجله: 'زمانی که Tove Lo در حال اجرای دمو وکال بود، ما می گفتیم 'این عالی است.' سپس او شروع به صیقل دادن آن کرد و ما گفتیم، 'صبر کن، بس کن، باید برگردیم، دمو بهترین بود.' بنابراین ما به اولین نسخه نمایشی بازگشتیم، فقط به این دلیل که نمی‌خواستیم آنقدر صیقلی باشد. ما می خواستیم آن احساس را به همان جایی که شروع کرده بود برگردانیم.
