- این آهنگ - که گیتاریست، جانی مار، آن را 'پایدارترین رکورد' اسمیتز توصیف کرد - در مورد خجالتی فلج کننده موریسی، رهبر گروه آنهاست. از آن زمان به سرود افراد بیگانه و منزوی اجتماعی تبدیل شده است.
- مار این آهنگ 'ویلیام، واقعاً هیچ بود' و 'لطفا، لطفا، لطفا، اجازه دهید آنچه را که می خواهم بدست بیاورم' را در یک دوره چهار روزه سازنده در ژوئن 1984 نوشت.
- مار فاش کرد رولینگ استون مجله‌ای که او شروع به نوشتن یک مقدمه به یاد ماندنی کرد: «من مقدمه‌ای می‌خواستم که تقریباً به اندازه «لیلا» قدرتمند باشد. وقتی در یک باشگاه یا یک میخانه بازی می کند، همه می دانند که چیست.
- این یک آهنگ بسیار پیچیده برای ضبط بود. مار این روند را به هم شکست مجله گیتار : 'می خواستم واقعاً، واقعاً متشنج و در عین حال باتلاقی باشد. لایه بندی قسمت اسلاید چیزی بود که به آن تنش واقعی داد. افکت ترمولو از گذاشتن یک قطعه ریتم منظم با یک کاپو در فرت دوم روی Les Paul و سپس ارسال آن به اتاق زنده برای چهار Fender Twins به وجود آمد. جان در حال کنترل ترمولوی دو نفر از آنها بود و من دو نفر دیگر را کنترل می کردم و هر زمان که آنها هماهنگ نمی شدند ما فقط باید مسیر را متوقف می کردیم و همه چیز را از نو شروع می کردیم. یک ابدیت طول کشید.
- اسمیت ها در استودیوی لندن خود لامپ های قرمز نصب کردند تا فضایی عالی برای ضبط این آهنگ ایجاد کنند.
- گیتار نوسانی با گیتاری که در کاور آهنگ بو دیدلی توسط رولینگ استونز شنیده شده مقایسه شده است، 'I Need You Baby (Mona)'. این آخرین باری نخواهد بود که مار یک ریف از استونز می‌دزدید !
- نام این آهنگ برگرفته از سوالی است که در مطالعه فیلم فمینیستی مارجوری روزن مطرح شده است. پاپ کورن زهره - یکی از کتاب های مورد علاقه موریسی.
- موریسی خط 'وارث هیچ چیز خاص' را از رمان قرن نوزدهم حذف کرد. میدلمارچ ، نوشته جورج الیوت.
- مار گفت روزنامه گاردین روزنامه ای که تهیه کننده، جان پورتر، متن آغازین این آهنگ را اشتباه قضاوت کرد: 'به یاد می آورم زمانی که موریسی برای اولین بار خواند، 'من پسر و وارث هستم...' جان پورتر گفت: 'آه عالی، عناصر!' موریسی ادامه داد، '...از خجالتی که از نظر جنایی مبتذل است.' من می‌دانستم که او همان‌جا به گلوله می‌زند.
- اسمیتز برای پخش زنده این آهنگ مشکل داشت. مار مخصوصاً برای بازسازی اثر گیتار در کنسرت تلاش کرد. اندی رورک، نوازنده باس، آن را 'آخر زندگی حرفه ای اسمیت ها' نامید.
- برخلاف بسیاری از بازیگران بریتانیایی، اسمیتز هیچ نماهنگی نساخته بود. تا سال 1985، MTV در آمریکا بسیار محبوب بود و کلیدی برای تبلیغ آهنگ‌ها برای مخاطبان جوان بود، بنابراین جف آیروف، که مسئول تبلیغ ویدیو در وارنر موزیک، والدین برچسب آمریکایی The Smith's Sire بود، یک ویدیو را سفارش داد. در آن زمان کارگردانان ویدیو به راحتی نمی‌توانستند پیدا شوند، مگر اینکه بودجه قابل توجهی داشته باشید، و Ayeroff فقط می‌خواست 5000 دلار خرج کند. او پائولا گریف را که طراحی جلد آلبوم را بر عهده داشت، برای ساختن ویدیو استخدام کرد و به او دستور داد: «چند فیلم اجرا پیدا کن و یک دختر را در آن قرار بده».
گریف دقیقاً این کار را با استفاده از فیلم‌های نمایشی در لستر انجام داد که در سال 1984 توسط مهندس صدای زنده گروه، گرانت شوبیز، فیلمبرداری شد. او این را با ویدیوی Super 8 ترکیب کرد که از یک مدل زن گرفته بود که انگار در نمایشگاه است. گروه هیچ دخالتی نداشت.
موریسی گفت ایمان داشتن مجله ای که از این ویدئو متنفر بود. او گفت: «این مطلقاً هیچ ربطی به اسمیت ها نداشت. 'به طور طبیعی ما با نامه هایی از دوستان آمریکایی بسیار مضطرب مواجه شدیم که می گفتند: 'چرا این ویدئوی ناپسند را ساختی؟' و البته باید درک کرد که Sire آن ویدیو را ساخته است، و ما آن ویدیو را دیدیم و به سر گفتیم: 'شما نمی توانید این ... این ویدئوی تحقیرآمیز را منتشر کنید.' و آنها گفتند، 'خب، شاید شما واقعاً نباید در برچسب ما باشید.' این کاملا فاجعه آمیز بود. - موریسی و مار 25 درصد از حق امتیاز آهنگ سوهو، «Hippychick» را دریافت می‌کنند که ریف گیتار این آهنگ را درون‌یابی می‌کند.
- گروه Love Spit Love که شامل اعضای Psychedelic Furs ریچارد و تیم باتلر بود، نسخه جدیدی از این آهنگ را برای فیلم سال 1996 ضبط کرد. هنر و صنعت ، که در مورد خانواده ای از جادوگران نوجوان جذاب است. در سال 1998، از همین نسخه کاور به عنوان آهنگ تم سریال تلویزیونی استفاده شد افسون شده ، که در مورد خانواده ای از جادوگران نوجوان جذاب است.
این آهنگ در فیلم ها نیز ظاهر می شود خواننده عروسی (1998) و نزدیک تر (2004). - دوتایی روسی t.A.T.u. از ' تمام چیز هایی که او گفت شهرت این آهنگ را در سال 2002 پوشش داد. مار کاور 'احمقانه' را به شدت مورد انتقاد قرار داد، اگرچه موریسی آن را 'با شکوه' نامید. نسخه آنها در قسمت 2008 استفاده شد دختر شایعه پراکنی , 'Pret-a-Poor-J.'
- جف باکلی فقید کاملاً مسحور این آهنگ بود: 'اولین باری که آهنگ 'How Soon Is Now' را شنیدم، می توانم به یاد بیاورم که چیزهایی در خودم تغییر کرده اند. سال 1984 بود، در آپارتمان دوستم در این ساختمان واقعا وحشتناک در هالیوود. ما آنجا بودیم و در حال خوردن نوعی غذای وحشتناک با سس گوجه فرنگی بودیم، چون پولی نداشتیم و از تلویزیون پخش شد. ویدیو عالی بود، اما آهنگ همه چیز را زیر و رو کرد. این اولین باری بود که می‌شنیدم این‌طوری روی موسیقی‌هایی مثل آن بنویسم. این بر من تأثیر گذاشت زیرا نوشته بسیار عالی بود، زیرا اشعار موریسی بسیار عالی بودند، نمی دانم، مانند کاملاً عجیب و غریب و منحصر به فرد.
- این آهنگ در یک آگهی تبلیغاتی برای پپه جین در سال 1988، همچنین در یک ظاهر شد تبلیغات 1999 برای نیسان ماکسیما (بدون شعر).
- این قسمت B تک‌آهنگ «ویلیام، واقعاً هیچ بود» بود که در سال 1984 منتشر شد. پس از اینکه رادیو بریتانیا این آهنگ را پذیرفت، در سال 1985 به‌عنوان یک تک‌آهنگ مستقل منتشر شد، زمانی که در جدول فوق‌العاده # قرار گرفت. 24، بسیار باعث ناامیدی موریسی شد، که ناله کرد ایمان داشتن مجله: باورش سخت است که «اکنون چقدر زود است» موفق نبوده است. من فکر کردم که این یکی بود. برای سومین بار در سال 1992 منتشر شد، زمانی که در جدول شماره 16 قرار گرفت.
- تک اثر هنری، عکسی از بازیگر، شان بارت، از فیلم 1958 بود. دانکرک . بارت در تصویر مشغول دعا بود، اما از آنجایی که به نظر می‌رسید فاق خود را گرفته بود، آستین توهین آمیز تلقی شد و در نتیجه در ایالات متحده ممنوع شد.
