- جیمی این را در سال 1967 برای آیا شما تجربه دارید؟ ؛ این اثر از دوست دخترش در آن زمان ، کتی مری اچینگهام ، الهام گرفته شده بود. او در مورد آشپزی با او درگیر شده بود. او بسیار عصبانی شد و شروع به پرتاب کردن قابلمه ها و تابه ها کرد و سرانجام بیرون رفت تا یک روز یا بیشتر در خانه یکی از دوستانش بماند. وقتی برگشت ، جیمی برایش 'باد گریه می کند' نوشت.
کتی مری یادآور شد: 'ما بر سر غذا با هم نزاع داشتیم. جیمی سیب زمینی پخته شده را دوست نداشت. بشقاب پرتاب شده بود و من فرار کردم. روز بعد که برگشتم ، او آن آهنگ را درباره من نوشته بود. این فوق العاده چاپلوس است. ' (منبع س مجله فوریه 2013) - جیمی آهنگ را بی سر و صدا در آپارتمان خود نوشت و آن را به کسی نشان نداد. پس از ضبط 'آتش' (که مربوط به رابطه جنسی او با کتی بود) ، او 20 دقیقه فرصت داشت در استودیوی ضبط وقت بگذارد ، بنابراین آن را به گروه نشان داد. آنها موفق شدند آن را در بازه 20 دقیقه ای که داشتند ثبت کنند. بعدها گروه چندین قطعه دیگر از آهنگ را ضبط کرد ، اما همه آنها بسیار عقیم به نظر می رسیدند و تصمیم گرفتند با ضبط اصلی همراه شوند.
- این سومین تک آهنگ از بود آیا شما تجربه دارید؟ .
برت - ادمونتون ، کانادا ، برای بالای 2 - بسیاری تصور می کردند که این موضوع مربوط به ماری جوانا است که به آن 'مری جین' نیز می گویند.
- این آهنگ با مقدمه ای متمایز و قابل تشخیص آغاز می شود ، که در آن سه آکورد 'پنج' به صورت رنگی صعودی در وارونگی دوم پخش می شود. وتر 'پنج' شامل دو نت (اول یا 'ریشه' و پنجم) به جای سه (ریشه ، سوم و پنجم) است. نت میانی گم شده صدای 'باز' یا 'برهنه' بیشتری به آکورد می دهد. وارونگی دوم نت ها را در وتر 'تلنگر' می کند ، به طوری که پنجم ، نه ریشه ، پایین ترین نت صدایی است. این امر باعث می شود شنونده بلافاصله تشخیص ندهد که آهنگ در چه کلیدی در حال پخش است. علاوه بر این ، ریتم همگام سازی شده ، تشخیص 'ضربات پایین' آهنگ را برای شنونده دشوار می کند. این ترکیب عناصر موسیقی با شنیدن آهنگ برای اولین بار یک تجربه منحصر به فرد و گمراه کننده ایجاد می کند.
- جیمی کالوم این آهنگ را پوشش داد و قسمت گیتار را با یک پیانو جاز جایگزین کرد. از دیگر هنرمندان برای ضبط آهنگ می توان به جان مایر ، پوپا چابی و روبین هیچکاک اشاره کرد.
تونیز - ماندلیو - طبق کتاب جیمی هندریکس: کولی برقی ، هندریکس این آهنگ را به عنوان یک آهنگ بسیار طولانی نوشت ، اما آن را شکست تا متناسب با کنوانسیون آهنگ های کوتاه باشد و آن را به رادیو دوستانه تبدیل کند. هندریکس نگران بود که شنوندگان آهنگ را به شکل کوتاه آن درک نکنند.
