- تک آهنگ اصلی از بعد از خنده نه تنها اولین موسیقی جدید پارامور از زمان انتشار خود در سال 2013 بود، بلکه اولین ضبط آنها با درامر اصلی Zac Farro در نزدیک به هفت سال بود.
- محتوای متن ترانه 'افسردگی عمیق' را توصیف می کند که بر سر خواننده اصلی هیلی ویلیامز در طول فرآیند نوشتن و ضبط آهنگ آویزان شده است. بعد از خنده ، ناشی از مسائل روابط شخصی و حرفه ای است. این تا حدی به ترک گروه بیس، جرمی دیویس در دسامبر 2015 و نبرد قانونی متعاقب او با پارامور بر سر واجد شرایط بودنش برای بهره مندی از مزایای مشارکت تجاری با ویلیامز به عنوان مالک مشترک گروه مربوط می شود.
تنها چیزی که می خواهم یک سوراخ در زمین است
شما می توانید به من بگویید چه زمانی برای من خوب است که بیرون بیایم
ویلیامز به تی گفت: «میتوانی تا زمانی که بخواهی روی بخارات نوجوانی بدوی، اما در نهایت زندگی واقعاً به تو ضربه میزند». او نیویورک تایمز با توجه به دوره پرآشوب از آخرین باری که پارامور آلبومی منتشر کرد. حتی نمیدانستم که قرار است رکورد دیگری بسازیم یا نه. لحظه ای بود که حتی نمی خواستم این اتفاق بیفتد. سپس اینطور بود که من میخواهم این اتفاق بیفتد، اما نمیدانم چگونه میخواهیم این کار را انجام دهیم. - این ویدیوی آب نباتی رنگی تحت تأثیر دهه 80 توسط اندرو جوفه در کنار پسر عمویش مت کارگردانی شد. هیلی ویلیامز در حال آواز خواندن و رقصیدن روی مجموعه ای تزئین شده با درختان و ابرهای رعد و برق کوچک، و لغزیدن به داخل و خارج از یک دنیای رنگارنگ با دست است.
اندرو جوفه گفت: «پارامور افراد فوقالعاده خلاقی هستند و در خلاصهای که به ما دادند این را در ذهن داشتند که میخواهند نوعی حال و هوای دهه 80 را تجسم کنند، اما یک ویدیوی بازگشتی کامل نسازند. تابلو تبلیغاتی مجله 'آنها تعداد زیادی مرجع خوب برای ما ارسال کردند - ویدئوهای INXS، قطعا 'Take On Me' از A-Ha و 'Sledgehammer' از پیتر گابریل. بنابراین ما به بزرگان نگاه کردیم و گفتیم: 'چگونه چنین کاری را انجام دهیم و خیلی سخت ریف نکنیم؟' - شات تثبیت کننده هیلی ویلیامز را نشان می دهد که با ماشینی تصادف می کند و روی ست تکنیکالر ظاهر می شود. جوفه توضیح داد: «در اولین شات من فقط میخواستم راهی پیدا کنم تا مخاطب را به این دنیای رویایی بیاورم و از بسیاری از جلوههای بصری برای نمایش عناصر مختلف روان هیلی در آهنگ استفاده کنم. 'من میخواستم برخی از عناصر [غزلی] را تجسم کنم، بهویژه جایی که او در مورد داشتن ابر بارانی بالای سرش صحبت میکند... ما نمیخواستیم از اینکه خیلی تحت اللفظی حرف بزنیم بترسیم.'