- این آهنگ در مورد جنایتی از علاقه است: مردی متوجه می شود که دلیله به او خیانت کرده است، بنابراین وقتی معشوق او را ترک می کند، در خانه او ظاهر می شود و او را با چاقو می کشد. این غزل با ریتمی تند و کر جذابی که خود را به سینگالونگ وام می دهد، تسکین می یابد، و به موقعیت های زیادی منجر می شود که در آن جمعیت (اغلب مست) خود را می بینند که می خوانند، 'دلیلای من...'
- آیا دلیله واقعی وجود دارد؟ بستگی داره از کی بپرسی تیتراژ رسمی نویسندگی این آهنگ به تیم انگلیسی Les Reed و Barry Mason می رسد که از دیگر تیتراژهای آنها می توان به 'Here It Comes Again' توسط The Fortunes، 'The Last Waltz' اثر Engelbert Humperdinck و 'Kiss Me Goodbye' از Petula اشاره کرد. کلارک (که همچنین در سال 1968 به شماره 15 ایالات متحده رسید).
با این حال، سیلوان میسون، که در زمان نوشتن این آهنگ ها با بری ازدواج کرده بود، ادعا می کند که او یک نویسنده است. زمانی که سوابق دادگاه از طلاق خود را به ما نشان داد که نویسندگی او را ثابت می کند، ادعاهای او را تأیید کردیم. او همچنین توسط روزنامه های مهمی که او را به عنوان یکی از نویسندگان می شناسند بررسی شده است، و تام جونز از او به عنوان ترانه سرای این آهنگ در زندگی نامه خود نام می برد.
در سال 2001، بری میسون به روزنامه بریتانیا گفت خورشید او این ترانه (منهای خونریزی) را بر اساس دختری ساخته است که در تعطیلات در بلکپول، انگلستان در 15 سالگی ملاقات کرده است. آنها در تابستان هجوم آوردند، اما وقتی زمان بازگشت او به خانه در Llandudno در شمال ولز فرا رسید، او گفت. بری که دوست پسر داشت و کار بین آنها تمام شد. در این روزنامه از میسون نقل شده است که می گوید: «من متلاشی شدم. من هرگز آن را تکان ندادم و از حسادت و درد بسیار بیمار شدم. او موهای تیره و چشمانی داشت و واقعاً شیطون بود. اگر یک دختر معمولی ولزی وجود داشته باشد، او همان یکی بود.
میسون گفت که نام او دلیا است که نمی‌توان آن را در یک آهنگ ادغام کرد ('چرا، چرا، چرا دلیا' کار نکرد). یک دهه بعد، با همکاری رید، به فکر تغییر نام او به Delilah افتاد و آهنگ معروف را نوشتند. او گفت: «من با هر خط بیشتر و بیشتر کار کردم. 'من قلب و روحم را در آن آهنگ گذاشتم - و اینگونه بود که 'دلیله' متولد شد.
خورشید شروع به جستجوی زن مرموزی کرد که الهام‌بخش این آهنگ بود و از خوانندگان خواست که اگر دلیا را از Llandudno می‌شناسند، تماس بگیرند. وقتی از سیلوان میسون شنیدند که او توضیح داد که او در نوشتن آهنگ مشارکت داشته و دلیا وجود ندارد، جستجو را متوقف کردند. به گفته سیلوان، لس رید قبلاً گروه کر «چرا، چرا، چرا دلیلا» را نوشته بود و متن آن بر اساس موزیکال 1954 است. کارمن جونز . ایده لس رید این بود که یک آهنگ امروزی سامسون و دلیلا بنویسد، اما ما رانده شدیم و در نهایت اینطور شد کارمن جونز ،' او گفت WalesOnline و افزود که جمله 'من مانند برده ای گم شده بودم که هیچ مردی نتوانست آن را آزاد کند' اشاره ای به بسته بودن سامسون است.
سیلوان می‌گوید که آنها این آهنگ را در دو ساعت ساخته‌اند و تازه پخش شد. او گفت: «این در مورد معشوق آن پسر بود. او تمام شب را با شخص دیگری بوده است. او حسادت می کرد و احتمالا مشروب می خورد - و سپس او را با چاقو زد.
بری میسون که از او خواسته شد پاسخ دهد، گفت خورشید , 'من هیچ نظری در مورد نظرات همسر سابقم ندارم.' - سیلوان میسون در توضیح چگونگی ترکیب این آهنگ به Songfacts گفت:
در سال 1968، طبق معمول، شوهرم بری میسون، و نوازنده لس رید، معمولاً در خانه لس در ووکینگ، دور چوب صیقلی زیبا، پیانوی بزرگ، یا گاهی در اتاق موسیقی در فرانسیس دی و هانتر دور هم جمع می‌شدند. ، فقط یک گوشه از خیابان دانمارک. FD&H ناشران کلی Donna Music، اولین شرکت انتشاراتی Les بودند. آنها چند مفهوم را برای یک آهنگ به هم می ریزند. Les یک ملودی را می آورد یا روی آن کار می کرد و معمولاً روی عنوانی توافق می شد. گاهی اوقات، بری عناوین من را به Les می برد. یکی از آنها «با انگشت روی ماشه درنگ نکن»، لس خودش را ضبط کرد و در باشگاه بیت در برمن آن را بخوانند.
تلاش های اولیه آنها روی ضبط صوت قابل حمل ما گذاشته می شد و بری آن را برای من به خانه می آورد یا به دفتری که می توانستیم با هم روی آن کار کنیم. هر دوی ما کلیپ بوردی برای نوشتن ایده هایمان داشتیم و من اشعار کامل شده را روی ماشین تایپم در خانه تایپ می کردم. گاهی اوقات، ما هنوز در حال تکمیل اشعار بودیم و کلیپ بوردهایمان را به اتاقی در طبقه بالا در استودیو لس وسکس می بردیم، در حالی که چیدمان دمو در حال آماده شدن و ضبط بود.
در مورد «دلیلا» که در یک صبح آفتابی از طریق ضبط صوت معمولی وارد شد، نوار خشن برای من در دفتری در چاپل موزیک، خیابان سنت جورج 19، جایی که شرکت انتشاراتی بری (پاتریشیا موزیک) در آنجا پخش شد، برایم پخش شد. مبتنی بود. در طبقه اول، یک اتاق کوچک با یک پیانو و یک میز در سمت چپ ساختمان (از خیابان که نگاه می کردید) وجود داشت. دسترسی از طریق بخش پذیرش مدیر عامل استوارت رید بود.
این ملودی قبلاً به طور کامل توسط لس رید، که ایده تم آهنگ را نیز در سر داشت، و گروه کری که دو خط از 'Iy Yi Yi, Delilah' داشت، منتشر شده بود. لس پیشنهاد داده بود که این آهنگ بر اساس داستان یک سامسون و دلیله مدرن باشد و من و بری دست به کار شدیم.
دلیله با یافتن راهی برای خواباندن سامسون در دامان خود، به فرمانروایان فلسطینی که در سایه ها منتظر بودند تا او را دستگیر کنند، هشدار داد. آنها موهای سامسون را قیچی کردند و در حالتی که به تازگی ضعیف شده بود، او را بستند، چشمانش را بیرون آوردند و او را مجبور کردند که در زندان غزه غلات را در یک بافت مدرن آسیاب کند، اما باید اعتراف کنم که بعداً لئونارد کوهن. در سال 1984 موفق شد کار شگفت انگیزی با 'Hallelujah' انجام دهد. این کار برای او نیز آسان نبود. او ظاهراً «حدود 80 پیش‌نویس آیه برای «هللویا» نوشت، با یک جلسه نوشتن در هتل رویالتون نیویورک، جایی که با لباس زیر روی زمین نشست و سرش را به زمین کوبید.
همانطور که آهنگ پیشرفت کرد، پس از کمی تلاش، تصمیم گرفتیم آن را در مورد خط داستانی فیلم 1954 بسازیم. کارمن جونز که من به عنوان یک دختر جوان دیده بودم و بر اساس محصول صحنه ای به همین نام در سال 1943 توسط اسکار همرستین دوم، که از اقتباسی از رمان پروسپر مریمه 1845 الهام گرفته شده بود، ساخته شده بود. کارمن و در آن هری بلافونته، غرق در شور، حسادت و خشم، زناکار کارمن (دوروثی دندریج) را در حالی که او را مسخره می‌کند، خفه می‌کند. در حالی که جسد او را می بندد، آواز می خواند، 'مرا بلند کن روی درخت، تا به زودی با عزیزم، کودکم، کارمن من باشم' در حالی که چشمان او را می بندد، و پلیس نظامی از در وارد اتاق می شود. و او را ببر
تنها خطی که از تلاش اولیه در داستان کتاب مقدس باقی مانده بود، «اما من مانند برده ای گم شدم که هیچ کس نمی تواند آن را آزاد کند» بود که به نظر می رسید هنوز با زاویه داستان جدید مطابقت دارد.
این یکی از آن اشعاری بود که فقط پس از تسخیر ایده یا موضوع اصلی جاری شد. همین اتفاق در مورد «عشق رشد می‌کند» (جایی که رزماری من می‌رود) رخ داد که من بیشتر اشعار آن را با تونی مکالی در اواخر سال 1969 نوشتم. هر دو بدون بازنویسی در کمتر از دو ساعت تکمیل شدند. - تام جونز در ادامه لقب شوالیه را دریافت کرد. یک واقعیت کمتر شناخته شده در مورد این ضبط این است که یکی دیگر از شوالیه های آینده قلمرو، التون جان، روی آن آواز خوانده است. طبق بیوگرافی فیلیپ نورمن سر التون ، روزگار برای سوپراستار مشتاق آن زمان سخت بود، و او هر کاری که می توانست به دست آورد را انجام داد و در این مورد به صدایی غیرقابل تشخیص در گروه کر پشت تک آهنگ فوق العاده ملودرام تام جونز شماره 2 «Delilah» تبدیل شد.
- «Delilah» همچنین توسط The Sensational Alex Harvey Band، Connie Francis، Ray Conniff، Jerry Lee Lewis، The Platters و The Ventures ضبط شده است. >> اعتبار پیشنهادی :
الکساندر - لندن، انگلستان، برای بالای 2 - از بری میسون، ترانه سرا، در مصاحبه ای با انجمن بین المللی ترانه سرایان سوال شد ترانه سرا مجله که آیا او اغلب هنگام نوشتن آهنگ از یک موضوع الهام می گرفت. میسون پاسخ داد: «به طور معمول، این یک خط، به ویژه یک خط عنوان، برای من الهام بخش خواهد بود. برای 'Delilah' من از 'Jezebel' اثر قدیمی فرانکی لین الهام گرفتم. وقتی بچه بودم عاشق «آهنگ های داستانی» بودم. من کاری انجام دادم به نام «دارلین ایمن رانندگی کنید».
- P. J. Proby و خواننده آمریکایی که در دهه 60 چند موفقیت کوچک داشت ('Hold Me' ، 'I Can't Make It Alone') اولین کسی بود که این آهنگ را ضبط کرد، اما او با اعتراض این کار را انجام داد و از انتشار خودداری کرد. بنابراین به تام جونز رسید.
در نسخه اصلی Proby، گروه کر 'Eye Yi Yi Delilah' است - تام جونز آن را به 'My My My My Delilah' تغییر داد.
اجرای پروبی در سال 2008 زمانی که در مجموعه گنجانده شد ظاهر شد بهترین های سال های EMI . - تام جونز به یاد آورد نامه روز یکشنبه 6 فوریه 2011: 'به یاد دارم وقتی برای اولین بار 'Delilah' را شنیدم، فکر کردم: 'این فقط یک رکورد کمدی است.' مدیرم گفت: بله، اما ما از شما می خواهیم که این کار را جدی انجام دهید. وقتی برای اولین بار آن را می شنوید، فکر می کنید که این یک عدد غوغایی است و ما قهرمانان هستیم. اما در واقع درباره مردی است که یک زن را می کشد.
این آهنگ به سبک یک آهنگ نوشیدنی قدیمی ضبط شده است - می توانید تصور کنید که تمام تانکرها در یک میخانه قدیمی در هوا تکان می خورند. Delilah همیشه برای اجرای روی صحنه عالی است – وقتی جمعیت در ابتدا صدای برنج را می شنوند، قبل از اینکه من حتی دهانم را باز کنم شروع به دنبال کردن آن می کنند. - این آهنگ در میان هواداران باشگاه فوتبال استوک سیتی که آن را به عنوان سرود خود پذیرفته اند محبوب است. داستان از این قرار است که این آهنگ زمانی انتخاب شد که گروهی از طرفداران استوک سیتی در یک میخانه مشغول خواندن آهنگ الکلی بودند. وقتی افسران پلیس از آنها خواستند که هیچ آهنگی با فحش نخوانند، 'دلیله' روی جوک باکس آمد و بقیه اش تاریخ است.
- پس از اینکه تام جونز این آهنگ را قبل از پیروزی تاریخی ولز در راگبی بر انگلیس در سال 1999 اجرا کرد، طرفداران ولزی آن را به عنوان سرود غیر رسمی خود پذیرفتند. اتحادیه راگبی ولز اکنون این آهنگ را قبل از مسابقات در استادیوم میلنیوم پخش می کند.
- در سال 2014، دافید ایوان، خواننده فولکلور و رئیس سابق Plaid Cymru (حزب ولز)، از طرفداران راگبی ولز خواست که از خواندن این آهنگ در بازی ها خودداری کنند، زیرا خشونت علیه زنان را بی اهمیت جلوه می دهد. تام جونز در مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی پاسخ داد: این یک بیانیه سیاسی نیست. این زن به او خیانت می کند و [راوی] فقط آن را از دست می دهد... این چیزی است که در زندگی اتفاق می افتد. وی افزود: اگر قرار باشد به معنای واقعی کلمه برداشت شود، فکر می کنم لذت آن را از بین می برد.
سپس ایوان گفت روزنامه گاردین او سعی نمی کرد که این آهنگ را ممنوع کند، بلکه سعی داشت مردم را وادار کند که درباره آهنگ هایی که می خوانند فکر کنند. تنها چیزی که می توانم به آن امید داشته باشم - و شاید این امید اکنون تا حدی برآورده شود - این است که دفعه بعد که این آهنگ بسیار خواندنی را به صدا درآورید، فکری به حال زن بیچاره ای کنید که 'دیگر نمی خندد' و از احساس همدردی با آن اجتناب کنید. چمن بیچاره که او را کشت چون 'نمی‌توانست بیشتر از این را تحمل کند.'
سیلوان میسون، یکی از نویسندگان این ترانه، در مورد این جنجال ها صحبت کرد و به بریتانیا گفت. تلگراف , 'دلیله را برای همه اینها سرزنش نکنید - آبجو را سرزنش کنید. دلیل بیشتر شدن خشونت خانگی بعد از مسابقات راگبی این است که مردان مشروب می‌نوشند... این ربطی به دلیلا ندارد.
